| CD INFORMATION | CD REVIEW by Swa | |
| OTIS GIBBS (US) Grandpa Walked A Picketline
01. Caroline |
Otis Gibbs, een man naar ons hart, die ondanks twaalf stielen en dertien ongelukken blijkbaar op zijn pootjes terecht komt. Ondermeer het schitterende album "One Day Our Whispers" bracht de globetrotter / singer - songwriter uit Indianapolis op het muzikale voorplan, zelfs in die mate dat Sandra & Luciano van Lucky Dice er als de kippen bij waren om de opvolger "Grandpa Walked A Picketline" de broodnodige belangstelling te verlenen. Meer dan ooit een vereiste want met het spijtig afhaken van de Hanx collega's moeten wij alle (Rootsville) zeilen bij trekken om de independent artists te ondersteunen. Met een dagelijkse up - date van de website, gerichte en interessante cd / concert reviews onder het motto "kwaliteit boven kwantiteit" hopen wij te voldoen aan uw wensen. De steeds in aantal toenemende website bezoekers zijn uiteraard een stevige stimulans .... Otis Gibbs kreeg mede door zijn samenwerking met "The Lost Highway" in the nineties al vlug de titel van "Mid West Legend" opgespeld. Gibbs die ieder album beschouwdt als een reis met de tijdscapsule maakt er een erezaak van om zijn gemoedstoestand te weerspiegelen in zijn songs. Op die manier waren wij in het verleden getuige à charge van bepaalde hectische perioden in zijn leven, bovendien neemt de man geen blad voor zijn mond ....het aanklagen van politieke en sociale mistoestanden blijkt één van zijn favoriete bezigheden. Zelf houdt de man met het vreemde uiterlijk (je zou hem eerder een verloren gereden trucker wanen) het bescheiden op 'a collection of songs of everyday people'. Met "Grandpa Walked A Picketline" mag de man ongetwijfeld een plaatsje opeisen in het "Masters Of Singer - Songwriters" lokaal. Opnieuw kruipt Gibbs in de huid van de karakters waar zijn songs over handelen. De schitterende opener "Caroline" en "Ghost Of the Domplatz" met Al Perkins on pedal steel en dobro is een fraai voorbeeldje van hoe "Everyday People" (Chris Carmichael on fiddle, Tim Easton - mandolin, harmonica & vocal) in zijn thuishaven Amerika de dagelijkse strijd moeten aangaan om te kunnen overleven. Chris Stamey ( Ryan Adams, Chatham County Line, Tift Merritt) tekende voor de produktie, Bob Ohlsson mag bewijzen waarom hij in de glorierijke dagen van Motown geklassificeerd stond als Head Engineer en doen ondermeer Don Dixon / bass ( REM, Smithereens), Will Rigby / drums (Steve Earle, Matthew Sweet) en good old Al Perkins ook hun spreekwoordelijke duit in het zakje. "Sometimes Angels" is net als the open letter "To Anyone" een beauty, de sneer naar "Preacher Steve" voor iedereen erg duidelijk en piekeren wij ons suf waar "Damn Me" op lijkt .... (Waylon & Willie's "Good Hearted Woman" ???) Gibbs bewering "Ain't Nothin Special" slaat in ieder geval niet op dit schitterend schijfje dat wel eens de definitieve doorbraak kan betekenen van deze wereldverbeteraar die anno 2008 misschien nog steeds als een zonderling beschouwd wordt maar gelukkig voor hem niet meer op de brandstapel aan zijn einde komt... "Bury Me On A Rainy Day" is trouwens zijn ultieme wens. Whiskey bottles and a broken dream, boxcars, a railroad song and a "Long Black Thunder"...het tekent Otis Gibbs ten voeten uit ! "Honey Please" .....it's a cracker, a must - have cd , verplichte aanschaf ! (SWA ) Met dank aan Sandra & Luciano.
|
|
| INFO ARTIST | ||
| website my space |
||
| RECORD LABEL | ||
| WANAMAKER RECORDING CO |
||
| DISTRIBUTION | ||
| LUCKY DICE website |
||
|
